![:[KURI]: trans :[PROJECT]:](http://2.bp.blogspot.com/-2IlcoZObfVM/VVwbga7OgNI/AAAAAAAAAIk/5K22BdHJEB8/s1600/1.jpg)
ตอนที่1
From:
“วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ เมืองนี้จะต้องพังทลาย
ด้วยมือของข้าาาา”
ในโลกใบนี้มีใครหลายคนที่พยายามจะฆ่ากวาดล้างมนุษย์ให้สูญสิ้น
ซึ่งบุคคลที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดนั้นก็คือ จอมปีศาจ
และตอนนี้
เมืองแห่งหนึ่งก็กำลังถูกกองกำลังปีศาจร่วม50ตน โจมตี ซึ่งกองทัพนี้ถูกกล่าวขานว่า
แข็งแกร่งพอๆกับกองกำลังของจอมปีศาจเลยทีเดียว
“ให้ตายเถอะ ไอ้พวกนั้นมันมีมากเกินไป”
“รีบพาพลเมืองอพยพหนีเร็วเข้าาาาา”
เหล่าทหารในเมืองที่ไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเหล่าปีศาจได้นั้น
เริ่มออกคำสั่งให้ประชาชนอพยพหนี
ผู้คนพากันกรีดร้อง
วิ่งพล่านให้วุ่นวาย ความคิดที่ว่า “ยังไม่อยากตาย”
นั้นทำให้ทุกคนเชื่อฟังคำสั่งของเหล่าทหาร และพากันอพยพหนีกันอย่างฉุกละฮุก
“ตรงนี้ปล่อยเป็นหน้าที่ของพวกฉันเอง！！”
“พวกนายไปช่วยประชาชนอพยพเถอะ！！”
“โอ้ พวกท่าน...
เหล่านักพจญภัยหรอครับ ขอบคุณมากครับ！！”
เหล่านักเดินทางจากแดนไกลที่บังเอิญผ่านมานั่นเอง
คนนึงคือชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นนักดาบ และเด็กสาวนักเวทย์ กับเด็กสาวที่ถือธนูคันใหญ่อยู่ ดูท่าทางแล้วทั้ง3คงมีฝีมือหน้าดู
นายทหารรู้สึกอุ่นใจ
กล่าวขอบคุณนักเดินทางทั้ง3 ก่อนจะไปสมทบกับพวกเพื่อคุ้มครองพลเมืองของตน
“ไอ้พวกปีศาจทั้งหลาย
พวกฉันเป็นคู่มือให้เองงงง”
ชายหนุ่มนักดาบประกาศก้อง พลางชัดดาบออกจากปลอก
“หืมมมมม
นักเดินทางหรอ....พวกแก3คน กับพวกฉัน50
ถือว่ากล้ามากนะ”
ปีศาจหน้าตาคล้ายวัวที่มีเขา2เขางอกอยู่บนหัวกล่าว
ปล่อยลมออกทางจมูกอย่างดูถูก ดูเหมือนว่าไอ้เจ้านี่จะเป็นหัวหน้าแหะ
แต่เหล่านักเดินทางทั้ง3 กลับไม่มีท่าทีเกรงกลัว กระชับมือที่ถืออาวุธมั่นพร้อมออกโรง
แต่เหล่านักเดินทางทั้ง3 กลับไม่มีท่าทีเกรงกลัว กระชับมือที่ถืออาวุธมั่นพร้อมออกโรง
“ไม่ลองไม่รู้นี่！！”
“ถึงจะล้มพวกนายได้ไม่หมด แต่ก็คงพอถ่วงเวลาให้ทุกคนหนีไปได้แหละค่ะ”
“ใช่แล้ว
พวกฉันไม่มีทางแพ้พวกนายหรอก จะไม่ปล่อยให้พวกนายฆ่าใครได้แม้แต่คนเดียว！！”
ด้านหลังของพวกเขาคือชีวิตหลายชีวิต
ถึงพวกเขาจะล้มไอ้ปีศาจพวกนี้ได้ไม่หมด แต่ก็พอจะถ่วงเวลาให้ทุกคนหนีไปได้แหละ เพราะฉะนั้น
แม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิต พวกเขาทั้ง3ก็ยอม เหล่านักเดินทางตั้งใจมั่น
เผชิญหน้ากับปีศาจตรงหน้า
“หืมมมม จัดการพวกนายก่อน
แล้วค่อยไปจัดการไอ้พวกมนุษย์พวกนั้นทีหลังก็ยังทันแหละนะ ลุยยยย”
หัวหน้าเล่าปีศาจชี้นิ้วตรงมายังเหล่านักเดินทาง เป็นสัญญาณเริ่มการต่อสู้
พวกเขาจะแพ้ศึกนี้ไม่ได้ ชายหนุ่มนักดาบ
กำดาบในมือมั่น ก่อนจะยกมันขึ้นสูงเหนือหู
เตรียมพร้อมจะจัดการกับเหล่าปีศาจที่พุ่งเข้ามา
“ตายซะเถอะ！！！！”
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“เอ๊ะ?”
อยู่ๆ กลุ่มหมอกสีดำสนิทก็ปรากฏ
โอบล้อมเหล่ากองกำลังปีศาจไว้ เพียงพริบตาเดียว เหล่าปีศาจกว่าขึ้นก็ถูกทำลายหายไป
ไอ้เจ้าหัวหน้าที่หัวเราะเยาะพวกเขาอยู่เมื่อกี้ก็โดนจัดการล้มคว่ำไปพร้อมๆกับเหล่าลูกสมุนทั้งหลาย
กองกำลังปีศาจเอง ทั้งเหล่านักเดินทางทั้ง3ต่างพากันยืนค้าง
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้
“อืมมมมม ไอ้เจ้าพวกนี้สินะ ที่เขาว่า กำลังอาละวาดอยู่ช่วงนี้น่ะ
เอาเลยยยยยย！！ เข้ามาพร้อมกันทีเดียวเลยยยยย ！！ มากันให้หมดดดด！！”
เมื่อหันมองไปตามที่มาของเสียง ที่ตรงนั้นมีชายหนุ่มผมแดงสดยืนกร่างอยู่
แขนทั้งของเขามีอาวุธหน้าตาประหลาดครอบตั้งแต่ไปจนถึงหลังมือ
☆・・・・
อืมมม
จัดการไปได้เยอะแล้วเหมือนกันแหะ
ถ้าฝีมือมีแค่นี้ แป๊บเดียวก็จบ
ได้ยืนว่าช่วงนี้มีกองกำลังปีศาจละวาดพังเมืองอยู่
นี่แหละ
คือก้าวแรกของฉันในการเป็นผู้กล้ากู้โลก
“เอ้า ！！ เป็นบ้าอะไร รีบๆโผล่หัวออกมาเด่ะ
ฉันจะเป็นคู่นายเอง”
กองกำลังของพวกเองโดนจัดการไปกว่าครึ่ง
ไม่มีหัวหน้าที่ไหนจะไม่โผล่ออกมาหรอก
นี่ขนาดฉันตะโกนท่าทางมันขนาดนี้
ยังไม่มีตัวไหนขยับเลย
ไอ้ที่หน้าตาท่าทางเหมือนกันเป็นหัวหน้าก็ไม่มีให้เห็นแม้แต่เงา
“อะไร? แค่นี้ก็กลัวหัวหดแล้วหรอวะ?”
“เออ....คือ....”
“หืม.....ใครวะ?”
ท่ามกลางบรรยากาศอึนๆ
เด็กผู้หญิงที่แต่งตัวเหมือนจะเป็นนักเวทย์ก็โผล่เข้ามาคุยกับฉัน
“ฝ....เป็นฝ่ายเดียวกันใช่มั้ยคะ?”
ถึงจะดูท่าทางหวาดๆ แต่ก็ถามฉันอย่างชัดเจน
“อ๊ะ?.... หรือว่าพวกนายกำลังสู้กับไอ้พวกนี้อยู่? โทษที นี่ฉันโผล่มาเกะกะรึเปล่าเนี่ย”
“ไม่ค่ะ....จะพูดให้ถูก
น่าจะต้องขอบคุณมากกว่าที่เข้ามาช่วยค่ะ
“งั้นหรอ... ดีเลย เรามาสู้ด้วยกันดีกว่า
ฉันจัดการหัวโจกเอง ส่วนลูกไล่พวกนายจัดการไป”
“เออ.....มันเป็นอะไรที่พูดยากนะ แต่ว่า.....”
คราวนี้คนที่พูดขึ้นมาเป็นเด็กหนุ่ม
ท่าทางว่าจะเป็นนักดาบ
อะไรกันวะ? หรือว่า ฉันเข้ามาเกะกะจริงๆ โผล่เข้ามาร่วมวงสู้คนอื่นกลางคันนี่ ตามกติกาถือว่าผิดกฏหรอเนี่ย?
ปกติแล้ว นึกจะเป่าใครก็เป่าซะ
แบบไม่เคยคิดอะไรมาก แต่ในการเป็นผู้กล้ากู้โลกเนี่ย
มันคงมีกติกาอยู่ละมั้ง
สงสัยฉันคงจะต้องศึกษากติกาของเหล่าผู้กล้าไว้ซะแล้วล่ะมั้งเนี่ย - -“
ขณะที่ฉันกำลังคิดนู่นนี่นั่นไปเรื่อย
ชายหนุ่นนักดาบนั่นก็พูดความจริงที่น่าตกใจออกมา
“หัวหน้าน่ะ ท่านจัดการไปเรียบร้อยแล้ว
เมื่อกี้....”
“หะ?”
หูของฉันเริ่มไม่ค่อยดีแล้วหรืออะไรวะ?
“คือ....เมื่อกี้นี่....ทั้งลูกจ๊อกทั้งหัวโจก
ท่านจัดการไปหมดแล้วครับน่ะครับ...ไอ้ตัวที่มีเขา2เขา
หน้าตาคล้ายๆวัวเมื่อกี้....เออ นึกออกมั้ยครับ?”
เขา2เขา...หน้าตาคล้ายๆวัว
อ็ะ....เหมือนจะเห็นแว่บๆแหะ
“ไอ้เจ้านั่นน่ะนะ หัวโจก”
“...ครับ”
ดูเหมือนว่าฉันจะจัดการไอ้ตัวหัวหน้าไปเรียบร้อยแล้วแหะ - -“
อะไรวะ
ทั้งๆที่คิดว่าเพิ่งเริ่มเท่านั้นเองนะเฮ้ย
ไม่เร็วไปหน่อยหรอฟะ
“งั้นหรอ....ถ้างั้น”
งั้นเปลี่ยนเป้าหมาย
จัดการไอ้พวกที่เหลือให้หมด
“เจ้าพวกที่เหลือ เรามาเล่นไล่จับกันเถอะ！！”
รังสีสีดำปรากฏขึ้น โอบล้อมกองทัพปีศาจอีกครั้ง
และนี่คือก้าวแรกของการออกเดินทางกู้โลกของฉัน
ถึงมันจะดูอืนๆงงๆ ไม่ค่อยเท่เท่าไหร่ก็เถอะ
หลังจากที่ได้รับคำขอบคุณจากเหล่านักเดินทางทั้ง3และ
พลเมืองทั้งหลาย ฉันก็ออกเดินทางต่อ
เอ....หรือว่าจะโผล่ไปหาจอมปีศาจเลย? จะว่าไป จอมปีศาจของที่นี่มันใครกันหว่า?
ถ้าเป็นคนรู้จักจำทำไงดีอ่ะ??
